www.dreamworld.fora.pl

Azriel

Azriel wzdrygnął się gwałtownie na słowa anielicy. Mimowolnie sięgnął pamięcią w odległe czasy. Wkrótce dobije trzech tysięcy lat. Jak taki anioł mógł się z nim porównywać; pewnie nie był nawet w zamyśle swego stwórcy w tamtych czasach. Demon pamiętał swe ziemskie życie, które było obecnie dla niego jedynie ułamkiem sekundy. Jedyne co musiał poświęcić na rzecz Księcia Ciemności, to swoje ziemskie imię, którego teraz w ogóle nie pamiętał. Spojrzał groźnie w stronę anioła.
-Jeśli myślisz, że zmienisz mnie jednym dobrym, rzewnym i sentymentalnym wspomnieniem z mojego ziemskiego życia, to się grubo mylisz... I nie wymyślaj mi tu, że jest jeszcze we mnie coś dobrego i mogę otrzymać drugą szansę. Mam za sobą niemal trzy tysiące lat życia i widziałem jakie dusze trafiały do naszego świata. Ich złe uczynki były jedynie ułamkiem tego, co ja zrobiłem- wypiął pierś do przodu, niczym z dumy.

Yasmine

- Nie powiedziałam, że do tego zmierzam. Chciałam tylko powiedzieć, że mi cię zal. I tego, że człowiek, zapewne dobry tak bardzo się zmienił. Jednak nie szkoda mi ciebie tak bardzo, jak twojej duszy. Bo powłoka, którą osłania to inne ciało, inna osoba. Nie chcę cię zmieniać i nie będę tego robić. Jesteś kim jesteś i tyle. Ale nasz ludzkie zycie i wiesz coś o nim. Byłeś człowiekiem... - urwała patrząc na niego.

Azriel

-Byłem, ale źle to wspominam- rzucił krótko.- Zadziwiasz mnie... już myślałem, że zaczniesz wygłaszać iście epickie przemowy na temat tego, że w każdym jest coś dobrego. Może dobry byłby z ciebie demon... Urlich by się ucieszył- Azriel odsłonił śnieżnobiałe zęby w szerokim uśmiechu.

Yasmine

- Nie, nie pouczam innych. Nie lubię tego. Zdziwiłbyś się, jak mało anielska jestem i jak lubię kłócić się ze Starszymi - zamyśliła się. - Moze i dobry byłby ze mnie demon, tego jednak nie wiem. Od zawsze byłam aniołem i nic tego nie zmieni. nawet to, że tak bardzo podobni jesteście do ludzi, których kocham.

Azriel

-Kochasz... Niewiele to słowo dla mnie znaczy wiesz o tym dobrze- rzucił demon.- Śmieszą mnie te uczucia.
Przygarnął ku sobie ducha młodej kobiety i chwycił za podbródek, wpatrując się w puste oczy.
-Giniecie dla takich uczuć- odrzucił bezwładną materię kilka metrów od siebie. Przez chwilę stał w zupełnym milczeniu, pokręcił w końcu głową.
-Wykorzystujesz to, że jestem skory do rozmów i grasz na zwłokę- dodał rozdrażniony.

Yasmine

- Nie, rozmawiam, bo do walki i tak by dziś nie doszło. Jesteś tylko na zwiadach i badasz to, co się dzieje, chcesz wiedzieć na czym stoicie i za co warto się zabrać - powiedziała cicho. - I nie mów, że gardzisz miłością, bo sam kochasz. Ale śmierć i zło.

Azriel

-Nazywaj sobie to jak chcesz. Ja bym raczej powiedział, że zło jest moją naturą- dodał po chwili.- Jakoś chyba to z miłością ma niewiele wspólnego. Od samych narodzin źle mi wróżyli- pokręcił głową.- Chyba źle dla nich...- zachichotał.

Yasmine

- Zdecydowanie źle. Trochę to dziwne, ale mniejsza z tym mu zw oczy.
- Jedno wiemy - ty walczysz o swoje i ja o swoje. Sami jednak nie doprowadzimy do niczego. Czas się przygotowywać do walki.

Azriel

-Och... zapewniam cię, że mój pan jest do tego przygotowany i tym razem nie liczyłbym na waszą wygraną- ziewnął znużony.- Dobro, dobro... ciągle ono. Ty wiesz jakie to nudne? Pora coś zamieszać, coś zmienić, zabić tego i tamtego, przykrócić paru niebiańskich o skrzydła.

Yasmine

- To samo mogłabym powiedzieć o was - żachnęła się. - I mówisz jakie to nudne, to nie działa w jednym kierunku. Twoja gadanina tez nie należy do najbardziej ciekawych. Powtarzasz się i powtarzasz, przechwalasz, ciągle mówisz o zwycięstwie. Do tego trzeba mieć dystans.

Azriel

-No cóż- naburmuszył się.- To przyszło nam wszystkim być nudziarzami- skwitował.
-Masz coś jeszcze ciekawego do powiedzenia?- spojrzał w niebo, które pociemniało zupełnie. Drobne krople deszczu zaczęły opadać na ziemię, powodując, że ta zaczęła parować, a swąd siarki stał się jeszcze bardziej uciążliwy. Demon wzruszył ramionami, tym razem nie była to jego zasługa.

Yasmine

- Nie wiem, to nie ja postanowiłam tu namieszać - usiadła na kamiennej ławeczce.
- Ty widzisz co my robimy w ogóle? Spokojnie rozmawiamy i to jak starzy, ale dobrzy wrogowie. Z
pewnym szacunkiem dla przeciwnika. Ja cię szanuje. Jesteś wrogiem silnym, mądrym i pomysłowym. Masz doświadczenie, widziałeś wiele...

Azriel

-I ja...- mruknął.- Chociaż jesteś dla mnie zaledwie młodzikiem- poprawił się po chwili i wydobył z kieszeni kolejnego papierosa, gdyż poprzedni dawno się gdzieś zawieruszył. Zapalił go i z rozkoszą zaciągnął się nikotynowym dymem. Ku górze powoli zaczęła unosić się gęsta mgła, która sprawiała, że sylwetki duchów powoli znikały.

Yasmine

- Podzieliłbyś się - mruknęła, widzac jak sięga po kolejnego papierosa.
- Tak, zdarza mi się czasem zapalić. Szczególnie, gdy nastają ciężkie czasy.

Azriel

Azriel łypnął okiem i zrobił nieco dziwaczną minę, która niemal spowodowała upadek jego papierosa w trawę, jednak szybko złapał go w locie i na powrót umieścił w ustach. Skrzywił się i włożył dłoń do kieszeni. Rzucił paczkę w stronę anioła.
-Tylko się nie uduś- mruknął.- Choć...- wyszczerzył śnieżnobiałe zęby.
-No dobra, dobra- rzucił, gdy zobaczył wzrok anielicy.- Wiem, szacunek...