www.dreamworld.fora.pl

Azriel

Brama wejściowa wykonana z kamienia, na której szczycie szczerzą zęby gargulce, przyprawia wszystkich wchodzących na teren cmentarza o gęsią skórkę. Stare zawiasy skrzypią przy najmniejszym powiewie wiatru, co dodatkowo odstrasza od tego miejsca wszelakich złodziejaszków pragnących zakłócić spokój zmarłych. Jednak wszyscy, którzy już przekroczą złowroga bramę, znajdą się w kraju duchów i jeśli na to zasłużą, doświadczą spotkania z nimi.

Azriel

Azriel pokręcił głową, gdy spojrzał na parę mocno zniszczonych gargulców. Wyszczerzył się sztucznie na widok szczerbatych uśmiechów makabrycznych stworzeń. Pewnie pchnął skrzypiące skrzydło bramy.
-Prawie jak w domu- rzucił z ironią w głosie. Pogwizdując, przeszedł kilka kroków i nagle szarpnął się do tyłu z obrzydzeniem. Przed demonem, jak na zawołanie, wyrosło kłębowisko nieszczęsnych dusz.
-Obślizgłe kłębki energii- skrzywił się i splunął w ich stronę.- No nic...- spojrzał jak powoli przybierają ludzkie kształty.- Tak lepiej...- dodał po chwili i zaczął rozglądać się, wodząc wzrokiem pomiędzy nagrobkami.

Yasmine

/Zakon Tien/Kuchnia

- Azriel - powiedziała, widząc demona. - Znowu się spotykamy - pojawila się nagle przed mężczyzną. - Ciągle ci mało, co? Wierny pupilek swego pana - zakpiła. - Czym cię nagradza, co? Daje ci kość jak pieskowi? - zakpiła.

Azriel

Azriel cofnął się do tyłu, przeczuwał, że wkrótce zjawi się tutaj któryś ze skrzydlatych, jednak nie myślał, że aż tak szybko. Podniósł jedną brew do góry i uśmiechnął się szyderczo. Jakby nigdy nic włożył dłoń do kieszeni i wydobył z niej paczkę papierosów; powoli ją otworzył i z namaszczeniem zapalił jednego przy pomocy swych szatańskich zdolności.
-No proszę- zaciągnął się dymem.- Jestem pod wrażeniem, taka szybka reakcja, pogratulować tylko- wypuścił biały obłoczek ustami.- Yasmine... Jak zwykle nadrabiająca humorem. Coś czuje, że ten uśmieszek wkrótce zejdzie z twego anielskiego buziaczka.

Yasmine

- To raczej twój papierosik przygaśnie, diabełku, albo ci rogi przytną - zmrużyła oczęta, patrząc na niego gniewnie. - Czego tu szukasz, ofiaro losu? - zapytała. Tak, tak - Aniołowie się z demonami nie cackały, słownictwo leciało więc bogate, pomijając przekleństwa Razz

Azriel

Demon spojrzał już nieco poirytowany na anielicę; te nieskazitelne stworzenia działały mu na nerwy. Podszedł do niej i chuchnął prosto w twarz dymem z papierosa:
-Uważaj na swe słowa- syknął.
Zacisnął dłoń i uśmiechnął się, gdy znad rozgrzanej ziemi zaczęły unosić się opary siarki i smoły.
-Nie bój się, jeszcze ześlę waszych w najgłębsze czeluści piekieł. Nie będzie ratunku i radzę, uważaj, żebyś to ty nie potrzebowała pomocy.

Yasmine

- Phi! Bujać to my, a nie nas! - odwarknęła głośno. - Strasznie się boję, wiesz? - skrzyżował ręce na piersiach.
- Jesteście mocni, ale tylko w gębie - dodała.

Azriel

-Nie przesadzaj słodki aniołku, nie przesadzaj... Obrośliście w piórka- rzucił sarkastycznie.- Bo wygraliście raptem kilka potyczek z nami. To był jedynie łut szczęścia. Pamiętaj, nam jest łatwiej, bo ludzie skłaniają się bardziej ku złu. Dobro jest drogą trudniejszą i niewielu się na nią decyduje. A i wśród was ostatnio nie jest dobrze... wiele aniołów się buntuje. Powiedz, co się dzieje z waszą nieskalaną reputacją? Książę też był kiedyś jednym z was, czyż nie tak?- zaśmiał się, a spod jego stóp wystrzelił język ognia.

Yasmine

- Ale sztuczki - prychnęła. - Godne dziecka w przedszkolu - zaśmiała się. - Był i co z tego? Widzisz, niektórzy nie dostrzegają tego co dobre, tylko wolą to, co łatwe. A to błędne myślenie, bardzo błędne. I tak wam się nie uda.

Azriel

-Tak sobie tłumaczcie...- ziewnął.- Nudzisz mnie powoli... A uwierz mi, nic dobrego to nie wróży. Jak tam, zostały ślady po ostatnim spotkaniu?- zaśmiał się, nie zważając na drwiny anioła.- Chyba nie zostawiłem cię w najlepszym stanie, prawda?

Yasmine

- Ja bym właśnie powiedziała, że po tym spotkaniu jest jeszcze lepiej. Wyglądam i czuję się lepiej, poza tym awansowano mnie. Tak, spotkanie było dobre - pokiwała głową. - A ty też mnie nudzisz. Ciągle to samo jest. Naprawde nie masz nic lepszego do powiedzenie, czy pogadania?

Azriel

Azriel ryknął w napadzie furii, wystarczy tego głupiego naigrywania. W jego oczach zapaliły się ogniki, a dłonie zacisnęły się w pięści.
-Dosyć!- krzyknął.
Kontury demona zamazały się, w ułamku sekundy wyprowadził cios, który pchnął anioła w stronę jednego z grobowców i sprawił, że statua umiejscowiona na nim rozsypała się na setki kawałków.
Demon przykucnął, sapiąc ze wściekłością.

Yasmine

- Ale się popisuje - powiedziała Yasmine, wstając jak gdyby nigdy nic. Demon znowu zaatakował, ale anielica zniknęła, pojawiając się za nim nagle, powalając go świetlistą kulą dobrej energii. Gdy jej moc ukazała się demonowi, postać anielicy przybrała wygląd niebiański. Jasne, nowocześnie skrojone ubranie i wielkie, na w pół przezroczyste skrzydła pojawiły się nagle, nie wiadomo skąd. Yasmine była w fazie największego skupienia mocy.
- Atakuj mnie, proszę bardzo! Ale wiesz, że teraz żadne z nas nie wygra! - wyciągnęła rękę, by zablokować jego następny atak. - Ty nie przebijesz się przez osłonę, a ja nie zniszczę cię tutaj, Azrielu. Ktoś inny się przyczyni doi tego kiedy i jak któreś z nas zwycięzy!

Azriel

-Jestem potężniejszy niż myślisz, przerastam cię wiekiem. Skończ tę szopkę... nie robi na mnie wrażenia ta przemiana. W przeciwieństwie do ciebie ja jej nie potrzebuję, aby skupić najwięcej mocy. Zbędna maskarada...- Demon przeczesał dłonią rozwiane włosy, po czym nawinął wąs na palec. Pokiwał głową, gdy anielica rozpostarła dookoła niego skrzydła.
-Daruj sobie. Widzisz ich?- wskazał dłonią na setki kłębiących się ciał duchów.- Czym sobie zasłużyli, że nie chcecie ich przyjąć do siebie? My mamy im do zaoferowania nowe życie w Armii Ciemności. Jak myślisz kogo posłuchają nas, czy was, oferujących im zbawienie dopiero z końcem świata? Niepewne zbawienie, bo nie wiedzą do końca, czy na nie zasłużą.

Yasmine

- Ja nad tym nie panuję, demonie. A ty nie widzisz siebie teraz - i jego postać lekko sięzmieniała, ale on tego nie czuł.
- Oni nie są przeklęci. Każdy moze dostać szansę. Nie są zbawiani teraz, ale to nie znaczy, że nie będą! Powiedz mi coś, czy ty byłeś kiedyś człowiekiem? - zapytała spokojnie.