www.dreamworld.fora.pl

Tai

-Aniołopdobny?- mnich spytał samego siebie. Teraz zupełnie zgłupiał.
-Na siłę się nie pchaj...- burknął sam do siebie.- Pytałeś, próbowałeś rozmawiać- zaczął wyliczać.- Dość- skwitował. Niewiele poradzisz, skoro ona tak to wszystko widzi. Może faktycznie to dwa różne światy.
Tai również wszedł do środka; po swoje rzeczy. Spojrzał jeszcze raz na pokój.
Wyszedł z niego po cichu, zamknął starannie drzwi.
-Trzeba iść- rzucił. Było miło, pogadałeś, zostałeś ugoszczony, zapłaciłeś, chciałeś pomóc, nie wyszło... Trudno. Tylko, że on nie umiał tak zwyczajnie tego wszystkiego zostawić. Nadal czuł obowiązek.
-Nic na siłę- powtórzył do siebie.- Zrozum głupiutki mnichu... Nic na siłę.
Postanowił jeszcze raz do niej zaglądnąć. Siedziała do niego plecami.
-Myślę, że nie mogę dłużej nadużywać twojej gościnności. Byłaś bardzo uprzejma i dobra dla mnie. Bardzo za to dziękuję. I przepraszam... niepotrzebnie pytałem, mogłem ci tego oszczędzić i trzymać język za zębami. Pora zmierzyć się z demonami- uciął.- Cóż. Jeszcze raz dziękuję.
Odwrócił się w stronę drzwi, po chwili jednak jeszcze raz spojrzał w jej stronę.
-Chcę tylko, żebyś wiedziała, że na mnie możesz liczyć zawsze- nie wiedział jak to zabrzmiało, ale czuł potrzebę zapewnienia jej o tym.

Faithe

- No cóż... Szerokiej drogi... I będę pamiętać.- powiedziała odwracając się w jego stronę. Może i nie trzeba było, ale zapytał i nie zamierzała tego skomentować. Przeżyła dużo, było jej ciężko i to życie nauczyło ją być taką a nie inną. Spojrzała na jego dłoń i po chwili mógł poczuć, jak coś się w niej pojawia. Nie chciała mieć tego złota przy sobie, więc spojrzała na niego proszącym wzrokiem, żeby je zabrał mógł zrobić z nim co chce. Nie chciała go nawet pod postacią zmienionego wisiorka z symbolem nieskończoności, bo to ten sam stop i nic tego nie zmieni.
- Zrób tym co chcesz, tylko proszę Cię zabierz to...- powiedziała jeszcze cicho, ale była pewna, że to usłyszy. Patrzyła się na niego nadal tym błagalnym spojrzeniem. Takim, któremu ciężko jest odmówić.

Tai

Tai spojrzał na zawartość dłoni, później na Faithe. Nic nie mówiąc, włożył złoto do kieszeni i uśmiechnął się delikatnie.
Skierował się ku wyjściu.
-Kto wie, czy nasze drogi jeszcze się nie zejdą...- powiedział, wciąż uśmiechając się.
-Kto wie...
Opuścił jej dom w milczeniu i zamierzał je kontynuować przez całą swoją drogę.
Wciąż zastanawiał się, co go jeszcze czeka.
Cóż... zobaczymy, co przyniesie nowy dzień.

//

Faithe

Dla Fantine następne dni nie różniły się od poprzednich. Nieśmiertelność na swój sposób była niebywale nużąca. Dziwne... Tyle osób marzy o nieśmiertelności nie wiedząc nawet jak chcą spędzić popołudnie. Faithe zawsze robiła dużo rzeczy, tak więc, żeby nie myśleć o sobie i się nad sobą nie użalać udała się do piwnicy, by popracować w ciszy. Usiadła na wygodnym fotelu i wzięła do ręki jakiś woreczek z lekko podsuszonymi ziołami i kilka puszek, które otworzyła. Zaczęła je powoli segregować z przesadną dokładnością. Później jeszcze zamieszała kilka wywarów i dodała kolejne składniki. Niektóre eliksiry ważą się naprawdę długo, a te zaliczały się właśnie do tej grupy.

Avery

Podeszła do drzwi i odetchnęła cicho. Spojrzała jeszcze na swój brzuch po czym zapukała silnie do drzwi. Czekała aż czarownica jej otworzy układajac w głowie to co powinna powiedzieć. Ubierała wszystko w słowa jednak cały czas coś wychodziło nie tak. Postanowiła mówić wszystko spontanicznie. Przecież nie będzie specjalnie pisać poematu żeby wszystko pięknie później wyrecytować. Wzruszyła jeszcze ramionami i patrzyła w czubki swoich butów. Rozczochrała sobie włosy bardziej niż już miała i uśmiechnęła się pod nosem. Będzie miała dziecko. Coś podobnego.

Faithe

Fantine mimo, że była piwnicy wszystko usłyszała. Ogólnie ta wiedźma była inna niż wszystkie inne. Inaczej używała magii i jakoś była traktowana inaczej przez inne wiedźmy, chodź nie można powiedzieć, że gorzej. Była autorytetem w pewnym sensie. Potężnym autorytetem i nie da rady tego ukryć. Otworzyła drzwi i spojrzała na kobietę pustym wzrokiem. Widziały się kiedyś chyba na jakimś sabacie. Po chwili na jej ustach pojawił się bardzo delikatny i ledwie zauważalny uśmiech.
- Witaj.- powiedziała miękko i gestem dłoni zaprosiła ją do środka.- Zapraszam.- rzekła jeszcze odsuwając isę od framugi drzwi.

Avery

- Witaj. - odpowiedziała uśmiechając się delikatnie, trochę bardziej niż ona.
- Dzięki. - dodała jeszcze wchodząc do środka. Rozejrzała się dookoła po czym zdjęła buty, tak z dobrego wychowania.
- Mam kilka pytań. - powiedziała już na wstępie, gdyż uważała, że nie warto wszystkiego przeciągać. Być może była zajęta a ona jej jeszcze przeszkadzała? Chciała po prostu dowiedzieć się wszystkiego istotnego w sprawie swojej ciąży i jak najszybciej wrócić do ukochanego. Weszła w głąb domu i stanęła w salonie czekając na swoją towarzyszkę.
- A tak w ogóle mam na imię Avery. - przedstawiła się uśmiechając lekko i wyciągając w stronę czarownicy dłoń.

Faithe

- Fantine, a właściwie, to Faithe.- przedstawiła się wyciągając dłoń w jej stronę.
- Postaram się pomóc.- powiedziała i uśmiechnęła się trochę szerzej, ale nie dużo. Ostatnio była trochę jak w letargu. Nic jej się nie chciało. Po chwili Avery mogła usłyszeć za sobą szczekanie. Pochodziło ono od małego jeszcze czarnego wilka.
- Deneb.- poweidziała i posłała szczeniakowi długie spojrzenie, a ten od razu przyszedł do właścicielki, a ta go pogłaskała. Od razu potem udał się wgłąb salonu i położył się na kanapie.
- Ale, jakbyśmy mogły przejść do mojej pracowni, to by było dla mnie lepiej. Właśnie kończę jeden z nowych eliksirów, więc...- powiedziała specjalnie nie kończąc.

Avery

Słysząc szczekanie obejrzała się za siebie i dostrzegła małego wilczka. Uśmiechnęła się do siebie, gdyż bardzo się jej spodobał. Brunetka nigdy nie miała zwierzaka, gdyż za dużo nasłuchała się jak to boli kiedy odchodzą. Odwróciła się znów w stronę rozmówczyni z lekkim uśmiechem, który nie schodził z jej ust.
- Tak, jasne. - odpowiedział kiwając dodatkowo głową. Podążyła za nią w głab jej domu. Po drodze rozglądała się zaciekawiona wystrojem domu. Jednak nie robiła tego jakoś nachalnie i nie rejestrowała wszystkiego w głowie z zamiarem odtworzenia identycznego domu.

Faithe

Mały wilk poszedł za nimi. Fantine poprowadziła swojego gościa do pracowni, przez ten swój "mroczny korytarz", a właściwie nie korytarz, tylko klatkę schodową, która wyglądała jak z filmów o Draculi, jednak gdy zeszły na dół przywitało je jasne i przestronnie urządzone pomieszczenie.
- Usiądź proszę.- powiedziała z uśmiechem i wskazała dłonią na jakiś fotel stojący z boku, a sama stanęła przy jakiś fiolkach i wielkim kotle, który mimo swoich rozmiarów i przeznaczenia ani trochę nie przypominał tych kotłów czarownic. Nie patrzyła się na żaden przepis, ani nie szeptała słów. Dziwne ale prawdziwe. Jak wspomniane było miała inne podejście do magii.
- To jak mogę Ci pomóc?- spytała się, a mały Deneb usiadł gdzieś na środku pokoju i przyglądał się ich gościowi badawczo.

Avery

Spojrzała na wskazany przez czarownicę fotel po czym podeszła do niego i usiadła wygodnie. Patrzyła na nią uważnie jednak po chwili dochodząc do wniosku, że może to być dość nieuprzejme skierowała wzrok na wilka i zaczesała włosy za ucho.
- Cóż.. Chciałabym się dowiedzieć jak najwięcej o.. - zawiesiła się na chwilę jak ująć swój stan.
- Ciąży z wampirem. - powiedziała w końcu marszcząc brwi. Tak to dziwnie wszystko brzmiało. "Ciąża z wampirem." Westchnęła cicho i uniosła wzrok na Faithe.

Faithe

- Dość nie typowy problem... I rzadki... Bo cóż... Kobiety zwykle nie dożywają tego stanu, ale zdarzyło się to może ze dwa razy...- powiedziała dorzucając kolejne rzeczy do kotła.
- Ale o co dokładnie się pytasz? O ciąże, która ma dojść do końca, czy o taką, której chce się pozbyć?- spytała wbijając w nią swoje tęczówki. Odgarnęła blond włosy za ucho i ponownie wróciła do mieszania składników. Po chwili do moździerza wrzuciła kawałki jakiś skał i zaczęła je sproszkowywać. Szczeniak natomiast położył się wygodnie na podłodze i ziewnął ukazując ostre jak igiełki ząbki. Jednak jeszcze nie zasnął. Chyba myślał, że jest psem obronnym i nadal się patrzył na gościa niby to podejrzliwie.

Avery

No tak. Teraz należała do jednego z bardzo niewielu przypadków. Odwróciła wzrok w bok patrząc na podłogę. Sama nie do końca jeszcze w to wszystko wierzyła jednak oto była prawda. Przespała się z wampirem a teraz spodziewa się jego dziecka. Ponownie skierowała wzrok na blondynkę, gdy ta zadała pytanie.
- Do końca. - odpowiedziała krótko wzdychając w tym samym momencie. Czekając na odpowiedź spojrzała na wilka. Uśmiechnęła się ponownie do siebie. Sekundę później przeczesała włosy palcami, które związała w kitkę. Spięte włosy opadły na jej plecy.

Faithe

- To jeszcze rzadsze...- mruknęła bardziej do siebie.
- No cóż... Nie wiem do końca jak to jest z wampirami i czarownicami, ale z wampirami i normalnymi kobietami, wygląda to tak samo, tylko, że szybciej się wszystko toczy i jest więcej bólu. Jednak rzadko kiedy z takich związków dzieci przeżywają... A nawet jeśli to później i tak są zabijane... Najczęściej przez inne wampiry, a czasem przez ojców.- powiedziała patrząc się na nią nieprzerwanie.
- Będziesz potrzebować kogoś, kto będzie nadzorował to wszystko... Najlepiej kogoś zaufanego.- powiedziała i spuściła z niej wzrok wracając przy tym do tłuczenia kamieni. Po chwili wrzuciła proszek do reszty zawartości i wymieszała go lekko, a po chwili pojawił się jasno zielony dymek, który gdy opadał przybrał kolor fioletu.

Avery

Słuchała jej uważnie a słysząc o większym bólu skrzywiła się momentalnie. Gdy mówiła o zabijaniu dzieci otworzyła szerzej oczy. Była pewna, że jeśli jednak dziecko przeżyje to nikt go nie zabije. Alexander z pewnością będzie go bronił a sam nie posunie się do takiego czynu. Pokiwała tylko lekko głową w zamyśleniu. Chyba nikogo takiego nie znała ale zobaczy się. Podniosła się z miejsca i wyminęła wilka podchodząc do czarownicy.
- Cóż.. Dziękuję za pomoc. - powiedziała i spojrzała na wywar.
- Do zobaczenia. - rzuciła jeszcze po czym zniknęła za rogiem pracowni. Pamiętając drogę skąd przyszła podążyła nią i wyszła z domu Faithe. Stanęła jeszcze przed jej drzwiami po czym oddaliła się.

[z/t]