www.dreamworld.fora.pl

Yasmine

Weszłam do kawiarenki i usiadłam szybko przy najbliższym stoliku. Zamówiłam herbatę i ciastko, oczekując na jakieś ciekawe istoty. Zaczęłam się dyskretnie przyglądać ludziom, szukając wśród nich jakichś innych osobników. Mój anielski radar miał mnie od razu zaalarmować, gdyby było coś nie tak.
Oparłam ręce na blacie stolika i czekałam. Mój wzrok ślizgał się tam i z powrotem. Westchnęłam cicho, gdy przez okno zauważyłam innego anioła. Tylko aniioła...

Seteus

Podmuch wiatru zatrzasnął za mną gwałtownie drzwi, a w moją stronę odwróciło się kilka zdziwionych twarzy. Jak zwykle musiałem zwrócić na siebie uwagę; niepotrzebnie. Cóż, już taka moja natura. Przymknąłem oczy i rzuciłem gapiom ostre spojrzenie, które miało wyglądać groźnie.

Yasmine

Obejrzałam się tak jak każdy w kawiarence i coś mi mówiło, że to nie jest zwykły człowiek. Czuć od niego było powiew tajemniczości i tajemnicy. Nie próbowałam jednak zwrócić na siebie jego uwagi.

Seteus

Poszukałem wolnego stolika; znalazłem go przy samym oknie, obok jakiejś matki z dzieckiem. Niewiele się zastanawiając, usiadłem. Cierpliwie oczekiwałem na kelnerkę. Wszyscy już dawno zapomnieli o moim "ostrym" wejściu, tylko czemu, u licha, to dziecko cały czas się na mnie patrzyło...

Yasmine

Ha! Nie tylko ja czuję w nim coś dziwnego - pomyślałam, patrząc na dziecko.
Postanowiłam w końcu do niego podejść i po prostu zagadać coś, ot tak!
- Przepraszam, wie pan o której zamykają pocztę? - zagadałam, wiedząc, że robię z siebie idiotkę, ale musiałam mu się przyjrzeć dokładniej. Chwila wystarczy, by jakiś czujnik mojego radaru się włączył.

Seteus

-Że co?- ocknąłem się nagle. Przez cały czas świdrowałem wzrokiem malucha, aż w końcu z wystraszoną miną wtulił się w rękę matki.
No, tak lepiej -pomyślałem.
W końcu spojrzałem na dziewczynę, która zadała pytanie. Przez chwilę nie wiedziałem, co ze sobą zrobić...

Yasmine

- Halo? - pomachałam mu ręką przed oczami. - Wszystko ok? - spytałam z firmowym uśmiechem na twarzy.
- Wygląd pan jakby ducha zobaczył - dodałam z lekkim sarkazmem.

Seteus

Ładnie wpadłem. Znowu wszystko się zaczyna. Czego ten anioł chce? Nie wiedziałem sam, co mam ze sobą zrobić. Zdradzić się, czy udawać nadal zwykłego człowieka?
-Ta, wszystko w porządku. Ja? Ducha? Skąd. Wydaje się pani- zaśmiałem się sztucznie. Tylko idiota nie wyczułby, że udaję.

Yasmine

- Nie cwaniakuj mi pan tutaj - usiadłam na przeciw niego. - Druid, Przybysz, Pośrednik? - wypaliłam prosto z mostu, jednak mój głos był cichy, więc nikt poza nim mnie nie mógł usłyszeć.
- Spokojnie, muszę się upewnić - powiedziałam łagodnym tonem.

Seteus

Poirytowany anioł, tego jeszcze nie było.
Tylko się tak nie złość, bo ci skrzydła odpadną.
-Czy musi pani zadawać takie pytania w publicznym miejscu? Dzieci mają dobry słuch- zmierzyłem malca groźnym spojrzeniem. Opadłem bezwładnie na oparcie krzesła.
-Pośrednik- burknąłem.

Yasmine

- Wiedziałam - odetchnęłam z ulgą.
- A mały nic nie słyszy, w tych sprawach jestem lepsza, zaufaj mi - usadowiła się na krześle wygodnie. - Po co ta złość, hmm?

Seteus

Zły? Ja zły? To anielica niewiele w życiu widziała.
-A bo może ja już mam taki charakter?- zamruczałem.
Jak zwykle nastała niezręczna cisza.
-Przepraszam, życie nauczyło mnie być ostrożnym.- Ależ tak, nauczyło i to wiele.

Yasmine

- Wiesz kim jestem/ - zapytała. - Jeśli tak, to nie musisz być aż taki ostrożny. Moze miałeś z takimi jak ja coś wspólnego, może nie, ale chyba wiesz, ze jesteśmy po tej samej stronie, co?

Seteus

Zaśmiałem się.
-A może nie? A jeśli jestem Pośrednikiem na usługach Demonów?- ugryzłem się w język. Znowu się zapomniałem. Gdy ludzie spojrzeli na mnie kolejny raz, zacząłem nerwowo kasłać.