www.dreamworld.fora.pl

Seteus

Sięgający swą historią początków istnienia miasta niewielki brukowany plac, dookoła którego pobudowane zostały kamienice; obecnie zabytkowe. Można tutaj usiąść na ławce lub w ogródkach różnych kawiarni i restauracji. Do rynku prowadzą cztery wąskie dróżki zablokowane dla ruchu samochodowego. Ludzie przychodzą pieszo lub przyjeżdżają na rowerach, aby cieszyć się odrobiną spokoju i ciszy.

Seteus

// Mieszkanie Seteusa

Seteus wyszedł na rynek dosyć powolnym krokiem, z zaciekawieniem oglądał elewacje kamienic, był tutaj tyle razy, a i tak zawsze robiły na nim ogromne wrażenie. Nie miał jeszcze planu na dzisiejszy dzień, jedno wiedział; nie będzie cały czas siedzieć w domu przed monitorem komputera. W takich chwilach z utęsknieniem wracał do chwil, gdy grał w zespole. Było to dla niego odskocznią, kochał muzykę. Gdy wszystko się rozpadło, stracił motywację; czasami podgrywał dla samego siebie na gitarze, jednak nie było to to samo.
Bez problemu znalazł wolną ławkę, była wczesna pora i wszyscy szykowali się do pracy, usiadł i wpatrzył się w czubki swoich butów.
Chciał zebrać myśli, co nie okazało się łatwym zadaniem.

Elizabeth

Szła spokojnie ulicą, podziwiając urok tych kamieniczek. Od zawsze jej się podobały, ponieważ miały w sobie to coś, czego nie miały inne budowle... Właśnie wracała z biblioteki, niosąc kilka ciężkich książek które potrzebne jej były do napisania referatu. Nagle jedna z nich wyśliznęła jej się spod pachy, tuż pod nogi siedzącego na ławce chłopaka.
- Przepraszam - powiedziała cicho, podnosząc ją.

Seteus

Set zobaczył tylko spadającą książkę, powoli podniósł głowę i dostrzegł młodą dziewczynę, której najwyraźniej wypadła. Na rękach trzymała kilka grubych tomów i starała się podnieść zgubę.
Niezbyt kontaktując odparł:
-Nie, nic się nie stało.- Po chwili poderwał się na równe nogi- pomóc?- zapytał.

Elizabeth

- Nie trzeba - odparła nieśmiało, ale gdy się pochyliła z rąk uciekły jej także pozostałe książki. Jęknęła cicho.

Seteus

-Chyba trzeba- spojrzał na nią i schylił się, by pozbierać książki; po chwili poukładał je na ławce.
-To nie za dużo przypadkiem jak na jedną osobę?- zapytał.- Sporo tych książek i do najcieńszych nie należą, swoją wagę mają- pokręcił głową.

Elizabeth

- N-no cóż... Dziękuję - powiedziała zawstydzona, kładąc na stosik jeszcze kilka książek i siadając obok nich. - A książki są mi potrzebne do nauki... Nie mogę cały dzień siedzieć w bibliotece - wyjaśniła.

Seteus

-Nie ma sprawy-powiedział i skrzyżował dłonie na piersiach.- Biblioteka jest spory kawałek stąd...- stwierdził i popatrzył na okładkę książki leżącej na wierzchu, po czym rzucił dziewczynie pytające spojrzenie.

Elizabeth

- Poszłam na skróty - wyjaśniła, nieco się rumieniąc. Zawsze, gdy z kimś rozmawiała, była zła na swoją nieśmiałą naturę, no ale cóż poradzić. - A książki są mi potrzebne... Niedługo zaczynam studiować - powiedziała.

Seteus

-No to jeszcze sporo pracy przed tobą- Seteus zauważył rumieńce na jej policzkach i uśmiechnął się. Usiadł na skraju ławki.

Elizabeth

- Oj tak - odparła, kładąc książki na kolanach. - Ale grunt, że potem będę robić to, co od zawsze jest moją pasją. Dla tego warto się pomęczyć.

Seteus

-Warto- usiadł wygodniej na ławce.- Wiem coś o tym- powiedział po dłuższej chwili i spojrzał na czyste niebo, słońce zaczynało przygrzewać.

Elizabeth

- No cóż, nie jest mi lekko - przyznała - ale i tak się cieszę. Myślałam, że w ogóle się nie dostanę, no i teraz szlifuję swoje umiejętności pod okiem mojego prywatnego nauczyciela. Mam dzisiaj wolny dzień, dlatego postanowiłam go wykorzystać i dokończyć swój referat - powiedziała, patrząc na pozawijane litery na okładce książki.

Seteus

-Skoro poświęcasz wolne dni na referaty, to bardzo musi ci zależeć na studiach- przyznał.- Nie wiem, czy umiałbym tak.
Bo przecież gra na gitarze to coś innego, w wolnych chwilach można ćwiczyć i tym samym dobrze się bawić, w nauce widział średnią przyjemność.

Elizabeth

- Nie... To nie tak - odparła, znowu nie czerwieniąc. - Po prostu wolę mieć to z głowy. Zrobię to co mam zrobić i potem mam czas wolny.